Zo, het is Derde Kerstdag; hopelijk is iedereen de kerstdagen ongeschonden doorgekomen; de gourmetdampen zijn weer opgetrokken en hopelijk is de vlam niet figuurlijk in de pan geslagen bij de discussies met de schoonfamilie aan de kerstdis, zoals de vlam soms letterlijk in de pan kan slaan tijdens het gourmetten (dit gebeurde mij gisteren nog).
De kerstdis is immers altijd een mijnenveld, waar het behoedzaam manoeuvreren is om heikele onderwerpen die, als je ze onvoorzichtig betreedt, kunnen leiden tot explosieve situaties. Vandaar dat er talloze sites bestaan waar tips worden gegeven om de kerstdagen zonder (emotionele) kleerscheuren door te komen, zonder conflicten met je schoonfamilie.
Voor veel mensen zijn de data 25 en 26 december synoniem voor geduldig de tijd uitzitten in het gezelschap van (schoon)familieleden die ze in veel gevallen niet kunnen luchten of zien, het doen van zouteloze spelletjes waarbij alle deelnemers opgeklopte lachjes ten beste geven en waarbij je lang op elkaars lip zit, waardoor irritaties op de loer liggen.
Zelf heb ik tijdens beide kerstdagen maar weer eens het Weihnachtsoratorium van Bach heb opgezet. Ik geloof dan niet in de God die Bach eert in zijn symfonieën, cantates en oratoria, maar ik geloof wel degelijk in de eeuwigdurende magie van de muziek.
