Toegegeven, het is geen echt brekend nieuws (toch staat het maar mooi op pagina 2 van De Volkskrant van vandaag (6 oktober 2016)!): het Pieterpad wordt een kilometer langer. Zo, jongens en meisjes, geef het maar toe: daar gaan jullie harten wel sneller van kloppen!
De finish van deze van noord- tot zuidpunt van Nederland voerende langeafstandswandeling wordt verlegd naar een punt vanwaar je een prachtig uitzicht over de omgeving hebt. Het oude eindpunt lag aan een onopvallende open plek aan een flank van de berg.
‘Het is een finish met meer allure’, aldus Maarten Goorhuis van de Stichting Pieterpad. ‘Als je bijna 500 kilometer achter de kiezen hebt, dan verwacht je een slot met een beetje uitstraling. Op het uitzichtplateau, 40 meter boven de Enci-groeve, heb je een spectaculair uitzicht over de omgeving.’
Oké, goed punt, maar waarom hebben we 33 jaar op deze ingreep moeten wachten? Want die eindstreep ligt er al een tijdje niet interessant te wezen, zo tegen die bergflank aan een open plek die ook al een mooi poosje opvallend onopvallend ligt te wezen.
Maar goed, een kniesoor die daarop let, we moeten blij zijn dat het zover is. Hoewel… als ik dan toch nog even mag mekkeren: voordat je de looptocht hebt volbracht, loop je eerst nog een rondje om de Pietersberg. Wat is dat voor gekkigheid? Bij mijn weten is dat nergens anders in de route zo.
Zelf hoop ik ooit van dat mooie uitzicht te mogen genieten. Ik ben met goede vriend C… al tot Venlo gevorderd en ik kijk ernaar uit met hem verder af te zakken naar The Deep South van ons kleine landje en uiteindelijk de Pietersberg aan te tikken (uiteraard nadat ik daar eerst een rondje omheen heb gelopen).
Hoewel… dat bereiken van het einddoel was toch niet het belangrijkste? The journey is the goal, onthoud dat nou eens een keertje, André!
