Gisteren (13 april 2024) had mijn moeder 85 mogen worden. Maar dat heeft niet zo mogen zijn; de teller bleef bij haar helaas steken op 76.
Vele jaren geleden, toen er nog geen vuiltje aan de lucht was, schreef ik het gedicht ‘Projectie’ voor haar. Na al die jaren vind ik het nog steeds een van mijn meest geslaagde.
Projectie
Mam, nu wij niet langer
op de zoneweide liggen
de badlakens verschoten zijn
jouw jurk uitgelopen
zie ik dat ook jouw jeugd
blootstond aan
de camera
Verkleedkleuren in optocht
de projector schroeit
het stof weg
niet te lang stilstaan
bij een dia
anders brandt hij door
Als het donker maar
een lichtraam heeft
en mijn moeder
geen leeftijd aanneemt
ben ik niet bang
Mam, zie je mijn vingers
ze wijzen omhoog
zolang jij blijft kijken
zink ik niet
© André Degen
