Na vele jobstijdingen aangaande het milieu is er gisteren (11 juni 2021) een voorzichtig flakkerend lichtpuntje aan het ornithologische firmament verschenen: na meer dan 140 jaar afwezigheid is de lammergier terug in Duitsland. Goed, het gaat om uitgezette (‘herwilderde’, zoals dat zo mooi in het Vlaams heet) individuen, maar toch.
De herintroductie in Nationaal Park Berchtesgaden (toch een plek waar de arend beter gedijt, zou je zeggen:-) maakt deel uit van een Europees introductieprogramma. ‘Het is op termijn de bedoeling dat diverse populaties via een aaneengesloten verbinding tussen Marokko, de Alpen, de Balkan, Turkije en Centraal-Azië met elkaar in contact staan’, zo lezen we in het bericht dat deze vrijdag op nu.nl verscheen. Een soort Ecologische Hoofdstructuur dus, maar dan in een ‘meercontinentenverband’ en toegespitst op de gypaetus barbatus.
Ik bekijk dit soort op zich zeer prijzenswaardige projecten altijd met gemengde gevoelens; natuurlijk, als vogelliefhebber kan ik niet anders dan geestdriftig reageren op initiatieven die de populatie van onze gevederde vrienden helpen uitbreiden.
Maar aan de andere kant heeft het opzetten van een fokprogramma en het vervolgens uitzetten van de aldus verkregen kuikens in de habitat waar ze ooit voorkwamen iets geforceerds, iets kunstmatigs. Ik kan de dieren die eruit voortkomen niet anders zien dan als ‘kinderboerderijvogels’. Zo kan ik nooit heel enthousiast worden van ooievaars die ik in Nederland spot, omdat ik weet dat ze voortkomen uit ooievaarsdorpen.
En nu niet om de snob te spelen, maar ik zie de lammergier ook liever als oorspronkelijke bewoner van zijn originele habitat, oftewel: in de (Spaanse) Pyreneeën. Daar is namelijk een zogenaamde ‘restpopulatie’ gevestigd, zoals dat wordt genoemd in mijn vogelgids; een benaming die mij ontzettend treurig in de oren klinkt. Maar goed, de baardgier heeft gelukkig een bescheiden comeback in de bergketen tussen Frankrijk en Spanje gemaakt.
Ik heb het geluk gehad dat ik de koning van het azuur meermalen in zijn natuurlijke habitat heb mogen aanschouwen. In de toekomst zal ik zijn soortgenoten dus rondom het Adelaarsnest kunnen spotten. Heel hard zal de lammergierenpopulatie rondom Berchtesgaden trouwens niet groeien: ‘In Nationaal Park Berchtesgaden’, zo staat in het bericht op nu.nl, ‘zullen het komende decennium ieder jaar twee tot drie lammergieren worden uitgezet’.
