Katten in de etalage
liggen voor het grijpen.
In mijn huis
is ruimte genoeg
die ze kunnen vullen
met hun warme lijven.
Ik passeer kookeilanden.
De vrouw des huizes oogt
‘Leg maar aan’.
Ik ben de belofte
van een ogenblik.
De doorgangshuizen
op mijn route
warme haag
van toeschouwers
die wedstrijdlopers aanvuren.
Ik word alleen beloond
als ik doorloop;
stilstand is verdacht.
Ik groet
een afscheid.
Ergens heb ik een geheime bergplaats
voor straatnaambordjes
waar niemand bij kan.
© André Degen
