Zon
in de kracht
van zijn mei
geklapper
van duivenvleugels
op bladerdichte takken
meisjesgegil
vier tuinen verderop
dat alles is toch
overduidelijk
leven
maar door het klokgebeier daardoorheen
en de gedachten aan
een vriend
die zich
moet afkeren van de zon
buigen deze regels
als takken zwaar
van ijzelregen
door naar de dood.
© André Degen
