Hoe kort ook, vandaag (14 december 2017) wil ik even stilstaan bij de geboortedag van Onze Grote Volksschrijver, Gerard Reve. Op deze dag had hij 94 jaar kunnen worden, als de duistere vorsten Alcohol en Alzheimer hem niet voortijdig omver getrokken hadden.
Daarom hieronder een gedicht van hem, Gedicht voor mijn 47ste verjaardag. Daaronder het gedicht Levende legende dat ik jaren geleden schreef toen ik had gelezen over Reve’s gevecht met Alzheimer:
Gedicht voor mijn 47ste verjaardag
De dag zelf vreemd en grijs. De dag erna
zes zwanen zeilend tot de voetbrug
waar ik met gulle hand het feestgebak te water werp
dat niemand gisteren door zijn strot heeft kunnen krijgen
en dat de vogels evenmin begeren:
hun koninklijke halzen buigen niet,
terwijl het ongewone voedsel zinkt.
Levende legende
‘Ik moet nodig weer eens beginnen.’
Het nieuwe boek blijft hangen.
De schrijver voor wie het geheugen
een kwelling was
herkent zijn bevrijder niet.
Stukken hersenschors drijven
in troebel oogwater.
Op zijn verjaardag
geen jaartje ouder
opgenomen in tijdloosheid.
‘Als ik doodga
word ik onverdwijnbaar
of hoe heet dat ook alweer.’
© André Degen
