Het licht zo dun
dat het door de nerven valt.
De zon draait zich af,
het schrale verwaaien
staat om de hoek.
Ik keek dwars
door een kleuter heen
in wie aders roestrood
wegen banen.
Vanonder scheefgezakte stoeptegels
tasten rimpelarmpjes
naar een zeepbel hemel.
© André Degen
