Wordt dit dan ons aller voorland: toosten met melk?
Hè, getverderrie. Denk je gezellig thuis te komen na een weekendje Heidelberg (waar je echt niet onmatig maar wel enthousiast hebt genoten van de vruchten des wijnstoks en hebt gehapt in gersthoppige moutbrouwsels), stuit je vandaag (24 september 2017) op DIT artikel.
‘Gezond drinken bestaat niet’ en: ‘De enige gezonde alcoholinname is geen alcoholinname’ (een feit als een mokerslag dat in het artikel na dreunt in de variant ‘Drinken is al vanaf een glas per dag schadelijk voor de gezondheid.’).
Oef. Daar wordt de drinkende mens niet vrolijk van. Hoopte je tot voor kort de wetenschappelijk onderbouwde en opluchtende waarheid te kunnen omarmen dat matig drinken geen (niet al te veel) kwaad kon, nu blijkt er qua gezondheid een zero tolerance ten opzichte van alcohol te gelden. Oftewel: er is geen ontsnappen meer aan; we moeten gewoon stoppen met drinken. Tenminste, als we onze gezondheid niet willens en wetens willen schaden (en wie zou durven beweren dat zijn gezondheid hem niet na aan het hart ligt?).
Er zijn geen uitvluchten meer, de wetenschap heeft het ons klip en klaar op een presenteerblaadje geleverd (samen met een lekker glaasje melk), nu is het aan ons om er wel of niet wat mee te doen. Niemand kan meer zeggen ‘Ich habe es nicht gewusst’ of ertegenin brengen dat ‘er toch ook onderzoeken zijn die zus of zo beweren’. Nee, nee, nee.
Toch zullen deze onderzoeksresultaten – die toch zonneklaar zijn – naar mijn idee niet leiden tot acute en massale drankafzwering. Daarvoor heeft de menselijke geest namelijk een ontsnappingsroute gecreëerd: de zogenaamde cognitieve dissonanantiereductie. Om dat uit te leggen gaan we even te rade bij Hoe we onszelf voor de gek houden van de psycholoog Suzanne Weusten (een zeer interessant en lezenswaardig boekje, doch dit terzijde).
‘Cognitieve dissonanantiereductie is een psychologisch mechanisme dat ervoor zorgt dat de dissonantie tussen iemands gedrag (bijvoorbeeld alcohol drinken – AD -) niet strijdig is met zijn opvattingen of overtuigingen, met nieuwe inzichten.’
Wanneer er spanning ontstaat tussen iemand gedrag (drinken) en informatie die strijdig met zijn opvattingen/overtuigingen, dan ga je een verhaaltje verzinnen om die spanning op te heffen, want permanent leven met die spanning lukt natuurlijk niemand.
En dan krijg je drogredeneringen als ‘je kunt morgen ook onder een tram komen’, ‘je kunt nog zo gezond leven, maar dat is geen garantie dat je geen kanker krijgt’ of – ook een mooie – ‘ik leef verder heel gezond, dus kan een beetje drinken geen kwaad’.
Leuk bedacht, al houdt het geen stand en begrijpelijk, maar wij weldenkende mensen die gewoon houden van een gezellig glas moeten dus verder met de ongemakkelijke waarheid ‘gewoon geen drank is het allerbeste voor je gezondheid’.
Voortschrijdend inzicht is een mooi iets, maar in een zwak moment ga je bijna hopen dat de wetenschap wat minder ver gevorderd zou zijn…
