Vandaag (29 januari 2017) is het volbracht. Ja, mijn held Roger Federer heeft zijn achttiende Grand Slam-titel behaald door de Australian Open te winnen, maar hoewel ik daar vanmorgen zeer geboeid en ‘participerend’ naar gekeken heb, bedoelde ik eigenlijk wat anders: op deze druilerig openende maar zich allengs vriendelijker tonende zondag heb ik de redactie van mijn tweede roman Melancholia errabunda voltooid.
Even over de titel: ‘melancholia errabunda’ is een medische/psychiatrische term en wordt omschreven als ‘melancholie met zwerflust gepaard gaande’. En laat dat nou precies van toepassing zijn op de held van mijn roman!
117.058 woorden zijn het geworden en dat betekent dat het een kloek boek wordt (als het ooit wordt uitgegeven). Met soms lange tussenpozen ben ik er jááren mee bezig geweest.
Ooit begonnen als boek met als inspiratiebron Amerika van Kafka is het in de loop der tijd behoorlijk uitgedijd, maar het is wel gebleven wat het begin af aan was: een avonturenboek. Nogal rechttoe rechtaan.
Ik heb lang getwijfeld of het niet te simplistisch qua plot en compositie is, maar sinds ik de Duitse bestseller Tschick heb gelezen, weet ik dat het geen schande is om een ‘recht-zo-die-gaat’-roman te schrijven.
Het boek is geschreven; het hoeft nu alleen nog maar uitgegeven en verkocht te worden…
