een zuidelijke wijk van mijn woonplaats Groningen.
Vandaag (25 juni 2024) kwam ik dit artikel over nieuwe elektriciteitshuisjes in Amsterdam tegen. Het gaat over de lelijkheid van de nieuwe elektraverdeelhuisjes in onze hoofdstad die maar overal her en der in ons mooie Mokum worden neergeplant.
In mijn eigen woonplaats Groningen komen gelukkig heel wat mooiere transformatorhuisjes voor, zoals dat monumentale exemplaar in het zuiden van de Martini-stad, zoals het boven aan deze weblogbijdrage te zien is. Door het artikel moest ik onmiddellijk denken aan mijn onvolprezen gedicht ‘Carrefour’:
Carrefour
De dichter is een transformatorhuisje.
Energie stroomt hem toe uit elke windstreek.
Ongekende spanningen zet hij om,
geeft ze door via netwerken, wereldwijd.
In hem trilt en zoemt het onophoudelijk.
Eén individu herbergt een heel volk.
Betreden is op eigen risico.
Wie hem stoort kan de bliksem treffen.
Voor velen niet te vatten krachten
weet hij tot muziek te transformeren;
duister proces achter gesloten deuren.
Vogels, uitrustend van hun vrijheid
voelen onder zich zinderingen;
zijn berichten doen de draden zingen.
© André Degen
