Vanmorgen (15 januari 2023) stuitte ik op dit bericht op nu.nl: een vliegtuigje van de Nepalese luchtvaartmaatschappij Yeti Airlines dat onderweg was van de hoofdstad Kathmandu naar Pokhara, is daar in de buurt neergestort in de heuvels. Zoals het nu lijkt, zijn bijna alle inzittenden om het leven gekomen. Zo krijgt de bijnaam voor een vliegtuig ‘kist’ wel een wrange bijklank.

Dit vliegtuigongeluk had mijn speciale aandacht, net als dit bericht van 29 mei 2022, aangezien ikzelf in 1994 ook eens naar Pokhara ben gevlogen, weliswaar uit de tegengestelde richting, van Jomsom naar Pokhara.

Hoewel ik me tijdens het boeken van die vlucht realiseerde dat er veiligere luchtvaartmaatschappijen bestonden dan Nepal Airways, was ik me er indertijd niet echt bewust van dat het vliegtuig nemen in Nepal werkelijk levensgevaarlijk was; niet voor niets schrijft de site Tripsavvy (wie kent het niet?) over de luchtvaartmaatschappij Nepal Airlines als ‘being among the world’s most unsafe airlines’.

Toen ik eenmaal in de lucht hing, genoot ik meer van de prachtige panorama’s dan dat ik stilstond bij het reële gevaar dat wij inzittenden liepen. Het vliegtuigje scheerde vlak langs de bergwanden en als ik toen had geweten dat een vliegtuigmotor op ijle hoogten minder goed functioneert, dan had ik daar niet zo rustig zitten rondkijken…

Het toestel waarin ik het traject Jomsom – Pokhara aflegde was zo smal dat je vanaf mijn zitplaats ongehinderd de cockpit een paar meter naar voren kon binnenkijken. Ergens halverwege de vlucht gaven de piloot en de co-piloot elkaar een hand. Alsof ze elkaar feliciteerden met het feit dat ze de halve vlucht toch maar goed doorstaan hadden samen. In mijn vakantiedagboek schreef ik dat ik dat ‘grappig’ vond, maar met de kennis van nu zou ik daar toch anders over oordelen…