Zo’n dag van Jean Pierre Rawie
(klik op de foto voor een VERGROTING)
Ik ben het niet graag met hem eens, maar vandaag (6 januari 2018) moet ik hem toch gelijk geven: Jean Pierre (geboren: Jan-Pieter) Rawie die was uitgenodigd door de Rijks Universiteit Groningen (RUG) om een lezing te geven over zijn gedichten heeft daarvoor bedankt.
Was het gage soms niet hoog genoeg? hoor ik sommigen van jullie honend snuiven. Nee, Rawie werd aangezocht om zijn lezing in het Engels te geven. Ja, jullie horen het goed: een Nederlandse dichter werd op een Nederlandse universiteit gevraagd een lezing over Nederlandstalige gedichten in het Engels te geven.
Hoe van de pot gerukt wil je het hebben? Waar komt die taalhaat van mijn landgenoten toch vandaan? Kan zo’n lezing niet gewoon tweetalig worden gebracht? Dat wil zeggen: Jean Pierre spreekt zijn lezing inclusief citaten gewoon in het Nederlands uit en schuin achter hem wordt door een beamer (sorry, een ‘lichtbundelwerper’) de vertaling geprojecteerd?
Op Tzum lees ik: ‘Het betrof een ‘bijeenkomst in het kader van internationale betrekkingen’ en zou daarom in het Engels gehouden moeten worden.’ Maar waarom zou je voor die internationale betrekkingen überhaupt een lezing over een Nederlandse dichter willen geven?
Maar ja, het past in een trend waarin een Nijmeegse literatuurstudente, zo lees ik op U today, haar reasearch master (pardon? Zeg toch gewoon haar ‘scriptie’) over Vondel in het Engels moet vertalen…
Daarom ben ik blij dat Jean Pierre – vergeven jullie mij de woordspeling – zijn RUG recht heeft gehouden.
