Vandaag (8 april 2016) is het precies tien jaar geleden dat onze Grote Volksschrijver Gerard Reve door de Dood werd opgehaald.
Komende zaterdag is er daarom een herdenkingsbijeenkomst voor dat trieste jubileum, Leve Reve! geheten. Deze ‘erdienst’ zal gehouden worden aan de Ubbio Emmiussingel 2 in Groningen, het statige pand waar Reves hilarische verhaal Een lezing op het land zich afspeelt.
Menno Wigman zal er een optreden verzorgen en Dichtclublid (en Meedogenloze Jongen?) Richard Nobbe zal er, als lid van het gelegenheidstriumviraat ‘Nader tot Reve’, een ode brengen aan de auteur van Nader tot u.
Verder zullen ‘Teigetje’ en ‘Woelrat’ (die wij kennen uit De taal der liefde en Lieve jongens) ieder een nog onbekende brief van Reve voorlezen. Om de feestvreugde te verhogen zullen zij een kroontjespen meenemen waarmee ze desgewenst een door een bezoeker meegebracht exemplaar van Nader tot u (en vast ook nog wel andere romans van Reve) zullen signeren.
Schandalig natuurlijk dat ik niet gevraagd ben om een verhaaltje over Reve te houden (een ‘reveraat’) en tenminste een van de brieven voor te lezen die ik van ‘oubaas Gerard’ mocht ontvangen, maar goed, dat moeten we maar toeschrijven aan de kleinzieligheid van een van de organisatoren.
Dan volgt hieronder nog een gedicht dat ik over Reve schreef toen hij al in een tamelijk vergevorderde staat van alzheimer verkeerde:
Levende legende
‘Ik moet nodig weer eens beginnen.’
Het nieuwe boek blijft hangen.
De schrijver voor wie het geheugen
een kwelling was
herkent zijn bevrijder niet.
Stukken hersenschors drijven
in troebel oogwater.
Op zijn verjaardag
geen jaartje ouder
opgenomen in tijdloosheid.
‘Als ik doodga
word ik onverdwijnbaar
of hoe heet dat ook alweer.’
© André Degen
