Ik schraap mijn gezicht van de spiegel. De afvoer is spreekbuis van mijn vermoeidheid. Als ik opduik uit de wasbak, zijn mijn trekken dan weggespoeld? Ik hang mij op in de strop van fatsoen schuifel langs dichtgeplamuurde façades. De bus is een rijdende wachtkamer. Doordeweekser kan de dag niet zijn.…
‘Oudere werkzoekenden komen ondanks de krapte op de arbeidsmarkt nog steeds moeilijk aan een baan. Veel bedrijven willen geen risico’s nemen en kiezen liever voor jongere kandidaten om hun vacatures te vervullen’, lezen we in een artikel op nu.nl van enkele dagen geleden. Hé, waar hebben we dat eerder gehoord?…
Bij een foto van Marilyn Monroe van Philippe Halsman uit 1952 Haar halfgesloten ogen laten de lelijke wereld maar voor de helft toe. Haar mond is geopend om de van alledaagsheid vrij gewassen tanden te omlijsten met gevaarrode lippen. Haar jurk is al begonnen aan de afdaling. De fotograaf mag…
De column van Alex Mazereeuw over de documentaire Van Norma Jeane tot Marilyn Monroe stond al eerder in De Volkskrant, maar ik kom er vandaag (4 december 2022) pas toe om die docu terug te kijken. Marilyn Monroe heeft me altijd al gefascineerd; niet voor niets heb ik al verschillende…
Toen ik vol walging in laboratoriumwit staarde naar een grauwe massa vakkundig uitgelegd en het langzaam tot me doordrong dat het m’n eigen hersens waren die daar lagendacht ik dat ik gek werd maar schoot in een hysterische lach bij de gedachte dat dat fysiek gezien onmogelijk was. © André…
Op het gebied van wanen en illusies kun je het zo gek (pun intended) niet bedenken of er bestaan wel mensen die eraan lijden: mensen die denken dat ze Napoleon zijn, of Jezus. Dat ze van glas zijn. Dat ze worden afgeluisterd via een stopcontact. Dat ze ’s nachts worden…
Volgens het boekjewaarvan wij de zinnenhelemaal uitliepenlag het dorp van onderkomenaan de andere kantvan de bladzijde. Links deinden bomendoor onzichtbare branding.Een hert aan de bosrandstak de kop opkeek mij secondenlang aan;een blik die een telescoopvizierdoorborend maakt. Vele vogelswaren onze hoofdenin- en uitgevlogen. Nu liepen wede laagstaande zonzo in de armen.…
Gisteren (20 november 2022) kwam ik terug van weer eens een weekendje Pieterpad lopen. Ik doe dat traditiegetrouw met ‘goede vriend C.’, zoals trouwe lezertjes van dit weblog weten (hoeveel zijn dat er eigenlijk? Een handjevol? Duizenden? Ooit heeft mijn webhoster het programma Google Analytics in dit weblog ingebouwd, waarmee…
Hoe was het ook alweer om uitgerust en fit te zijn? Zelfs de poging dat terug te halen kost teveel moeite. Toch was er een tijd dat ik niet elke ochtend een rotsblok van mijn borst hoefde te wentelen om mijzelf te verheffen. Ik bekijk de bezigheden van mijn medemens…
Een mens leeft bij rituelen. En mijn ritueel voor het weekend is: koffie maken, een klassiek stuk opzetten (voor wie het weten wil: vandaag (12 november 2022) was dat de elfde symfonie van Sjostakovitsj) en uitgebreid de weekendeditie van De Volkskrant lezen. Zodoende kwam ik de wekelijkse column van Sylvia…
