We hebben er een hele tijd op moeten wachten, maar gisteren (5 oktober 2020) stond er in De Volkskrant weer eens een artikel over een Onderzoek Dat De Mensheid Vooruit Helpt: wanneer verandert een foto van een glimlachende vrouw in een foto van een flirtende vrouw? Een klemmende vraag waar we eigenlijk ons hele leven al een verlossend antwoord op hadden willen hebben (ik in ieder geval wel).
Gelukkig is het nu uitgezocht door wetenschappers van de Universiteit van Kansas en de resultaten van hun diepgravende onderzoek zijn gepubliceerd in de Journal of Sex Research (wie kent het niet?) en dan is het WAAR.
Het luistert nauw bij de kunst van het flirten; een te subtiele flirt loopt het risico niet opgemerkt te worden en zo zijn doel voorbij te schieten. Aan de andere kant kan een onschuldig bedoelde glimlach opgevat worden als een poging om te flirten. Het is dus belangrijk het juiste evenwicht te vinden tussen subtiel je bedoelingen aan de man brengen en je beweegredenen er té dik bovenop leggen.
‘Gezichtsuitdrukkingen zijn lastig af te lezen’, aldus het artikel ‘en ieder doet dit op zijn eigen manier.’ Daarom is het lastig om een soort ‘Grootste Gemene Deler-flirtblik’ te vinden die door de meeste mannen als niet mis te verstaan opgevat zal worden. Als je bedoelingen hebt om een man in te palmen, moet er geen ruis op de lijn komen, nietwaar?
Om erachter te komen welke vrouwengezichten op de meeste mannen ondubbelzinnig flirterig overkomen, maakten de onderzoekers 482 foto’s van vrouwen (dat schijnbaar nogal willekeurig gekozen aantal intrigeert me dan weer, maar dat zal wel aan mij liggen).
Na diverse opzetten kwamen er twee foto’s uit de bus die zeventig procent van de mannen als onmiskenbaar flirterig bestempelden.
Deze twee foto’s vergeleken de wetenschappers met andere gezichtsuitdrukkingen die voor mannen niet zo ondubbelzinnig zijn en op basis hiervan konden ze een compositiefoto maken van de Ultieme Flirtster. Daar kwam de volgende profielschets uit:
Het hoofd moet ietsje gebogen zijn naar links of rechts, en iets naar voren, terwijl de vrouw subtiel glimlacht en oogcontact maakt. Zoals de vrouw hieronder dus (ik ben trouwens wel nieuwsgierig naar die tweede foto).
‘Maar of zo’n flirterige blik ook iets deed met de mannen was nog onduidelijk’, vervolgt het artikel. ‘De wetenschappers verwachtten dat flirtgedrag onbewust associaties met seks in het geheugen oproepen (sic).’
Nou ben ik natuurlijk geen wetenschapper, maar ik durf de stelling ‘Reken maar dat dat wat doet met mannen!’ wel aan. En wat blijkt? ‘Na een flirtfoto bleek het ‘seks netwerk’ (sic) flink aangewakkerd te zijn in het onbewuste van de mannen. (…) Oftewel, een flirterige blik riep bij mannen associaties met seks op.’ Hear, hear! Hoe komt het toch dat die uitkomst mij niet echt verbaast?
(Ik wil trouwens niet het braafste jongetje van de klas lijken, maar mijn eerste gedachte toen ik het artikel las was wel: o jee, kan zo’n onderzoek nog wel in een tijdsgewricht waarin we o zo woke moet zijn? (van mij wel, hoor!)
Maar meteen daar achteraan had ik de geruststellende gedachte: flirten tussen de seksen is van alle tijden en die woke-waanzin waait gelukkig vanzelf weer over.
