‘Ssst! Papa probeert een gedicht te schrijven.’ -‘Nou, fijn, uit dat ‘probeert’ spreekt ook niet veel vertrouwen!’ ‘Nou ja, zeg!’ -‘Lukt het, papa?’ ‘Er leek wat te komen, jochie, maar nu is het alweer weg…’ -‘Komt dat om dat ik tegen je praatte?’ ‘Nou, eh… nee, hoor.’ -‘Zo, nu is…
Als ik nu niet snel gepubliceerd word dan pak ik een pistool in plaats van een pen. Dan laat ik u voelen wie ik ben en schiet uw hele klotekantoor aan gort.
‘Bloedgeschuurde ontwinkeling gedaagt scherfvrije protszones inteeg..’ ‘-André, André, gaat het?’ ‘…getaligde brijsknijter verputtert de slaafvordering…’ ‘-Lieverd, zal ik even de dokter bellen?’ ‘…ophemelvrij splinterzaam knokje…’ ‘-Dokter, kunt u alstublieft met spoed komen? Mijn man slaat wartaal uit!’ ‘…prieglimmer potdoorgetuig totaalverdons…’ ‘Meneer Degen, kunt u mij verstaan? Gaat u rustig met…
Zorg ervoor dat A.O.W. niet wordt Ah! Oh! Wee!
Toen ik een Spaans café binnenstapte rondkeek en riep: ‘Wat een hammen hangen daar aan de bar!’ en twee Nederlandse dames – beiden met een fors achterwerk – zich verstoord naar mij omdraaiden haastte ik mij dat te verbeteren in ‘boven de bar’. © André Degen
De psychiater vroeg:‘Hoe zou u zichzelfin één woord typeren?’‘-Mankemens’. © André Degen
Aan dit gedicht heb ik niet hard gewerkt.En dat kun je ook wel merkt. © André Degen
Hij had zichzelf vastgezet:‘Jij staat niet eerder opdan dat je gedicht voltooid is.’ Weken latervonden ongeruste bureneen aan tafelzittend lijkvoor een lege bladzijde.
Als ik hetvoor het zeggen krijgdan gooi ikalle uitheemse woordenbuiten de deur. Hefschroefvliegtuigwiekt helikopter weg,droogzwierderzwiept centrifugeuit onze schone taal,ingenieur treedt terugvoor vernufteling. Nederlanderin hart en nierenwerp ik een dijk optegen de stortvloedaan buitenlandse woorden,ik de purist,eh, pardon,taalzuiveraar. © André Degen
Toen ging hij wegnaar de schoolin de buurt. Zo, dat zijn toch behoorlijk ritmische regels! © André Degen
