Der Bomber. Goaltjesdief. Bundesliga-topscorer aller tijden. Kwelgeest van het Nederlands elftal. Hoe je hem ook noemen wilt, vandaag (15 augustus 2021) werd bekend dat Gerd Müller, alias ‘Der Bomber’, is overleden.
In Nederland is Müller voor mensen ‘van een bepaalde leeftijd’ (zoals ik) – helaas – onvergetelijk geworden door één enkele, niet eens zo spectaculaire actie die nog tijdenlang nadreunde in de vaderlandse voetbalwereld: zijn 2-1 score tegen het Nederlands elftal tijdens de WK-finale van 1974.
Ik was destijds elf en een onvoorwaardelijke Cruijff-fan. Uiteraard hoopte en verwachtte ik dat het team onder leiding van mijn held zou winnen. En daar zag het de eerste minuten ook wel naar uit: Johan Cruijff liep in de eerste vijf, zes minuten op fenomenale wijze door de Duitse verdediging, werd gevloerd en Oranje kreeg een strafschop. Johan Neeskens schoot die keihard in en in het halve uur daarna hoorden wij engelen zingen. Totdat ‘der Bomber’ met een niet eens spectaculaire actie onze droom aan flarden schoot.
Pas nu ik het ‘fatale’ doelpunt weer eens zie, zie ik dat Gerd Müller nummer 13 draagt. We hadden het dus van tevoren kunnen weten…
Wlfried de Jong schrijft in het NRC wel een aardige column over het ‘revisionisme’ dat Gerd Müller wat hem betreft ten deel is gevallen. Natuurlijk, destijds konden wij hem wel schieten omdat hij ons feestje kwam verpesten, maar ja, Nederland had gewoon beter geconcentreerd moeten zijn, die bewuste finale en niet met het hoofd nog half moeten zijn bij die wulpse dames in het zwembad…
