Met zo’n juf wordt de schuine zijde van een recht-
hoekige driehoek wel héél schuin.
Vandaag (15 april 2018) lees ik de extra Volkskrant-bijlage ‘Werken in het onderwijs’. Daarin staat de bijdrage Ode aan de leraar van Volkskrant-correspondent Olaf Tempelman.
De strekking van het stuk is eigenlijk simpel: ‘Als de leraar goed is, wordt de materie boeiend.’
En zo is het natuurlijk maar net. Iedereen heeft wel zo’n leraar/lerares op de middelbare school gehad, een man of vrouw die de stof, die je op zich niet interessant vond, door zijn/haar gloedvolle verhalen tot leven wist te wekken.
Op het gymnasium heb ik zelf een paar van zulke leraren gehad. Allereerst was daar mijn leraar Latijn die door melige anachronismen (‘En toen belde Zeus Hades op’) maar ook door serieuze verhalen taaie teksten van Tacitus en Livius verteerbaar wist te maken.
Mijn leraar Geschiedenis was ook zo’n docent die zo mooi kon vertellen. Nu had ik sowieso al een grote belangstelling voor zijn vak (en die interesse is tijdens mijn verdere leven gebleven), maar meneer Van de Berg maakte zijn vak extra boeiend. Vooral zijn verhalen over de Tweede Wereldoorlog konden rekenen op mijn warme belangstelling.
De wijze Seneca hield ons tweeduizend jaar geleden al voor waarom we al die kennis moeten opdoen: ‘Non scholae sed vitae discimus’, oftewel: we leren niet voor de school maar voor het leven.
En zo is het maar net natuurlijk; dat je een goed cijfer haalt als beloning voor het ijverig leren van de opgegeven stof is leuk meegenomen, maar uiteindelijk doe je al die wijsheid op voor Het Leven. Jawel.
Tempelman besluit zijn ‘ode aan de leraar’ met een aardige constatering die aansluit op die stelregel van Seneca: ‘Aan onze beste docenten danken we veel van wat we in de rest van ons leven bereiken.’
Daarom: dank meneer Smits en dank meneer Van de Berg voor jullie wijze lessen. Al liet ik dat misschien niet altijd blijken – want ja, ik wilde vaak de lolligste zijn en waar heb je als puber meer publiek dan in de klas? -, de dingen die jullie mij hebben geleerd hebben mij mede gevormd.
