Deze dag (12 januari 2018) geeft op zich qua weer al alle reden tot somberen, maar is er op deze saaie, grijze, kil-nevelige dag ook daadwerkelijk reden tot zwartgalligheid? Nou… zeker wel als je docent Frans bent, want dan word je niet vrolijk van dit artikel.
Laten we wel wezen: het is eigenlijk oud nieuws. We wisten al dat het Frans op middelbare scholen steeds minder populair (hé, een Frans woord!) werd. Je hoeft maar even te googlen en je krijgt een enquête (alweer een Frans woord!) die boekdelen spreekt.
En al in 2005 kon je lezen dat Frans het minst populaire vak op school was.
En nu kan ik ‘vol op het orgel gaan’ en gaan (s)preken over de teloorgang van het Frans (zoals Radio 1 dat deed in 2013), maar dat heeft niet zoveel zin en daar zitten jullie ook niet op te wachten.
Ja, eens (in de 19e eeuw) was Frans de taal van de elite in Frankrijk en als ik het oeuvre (wederom een Frans woord!) lees van mijn geliefde schrijver Louis (Franse naam!) Couperus, dan wemelt het van de Franse termen: vapeur, soirée, pince-nez…
Maar goed, dat was toen. Heel lang, van het eind van de 17e tot het midden van de 20e eeuw, was het Frans de taal van de diplomatie. Maar ook daar is het verdrongen door het Engels.
Daar kun je van alles van vinden – en zeker als docent Frans – maar dat zijn natuurlijke ontwikkelingen die je niet kunt stoppen of om kunt buigen.
Net zomin als je leerlingen kunt beletten Chinees of Spaans te kiezen in plaats van de taal van Molière. Uiteraard vind ik die tendens jammer, maar geef een leerling eens ongelijk? Chinees wordt door 1,4 miljard mensen gesproken, Frans wereldwijd door ongeveer 275 miljoen mensen.
De docente die in het Volkskrant-artikel wordt opgevoerd is strijdbaar en vol vuur en verve voor de schitterende taal van l’ Hexagone, maar ook zij verzucht: ‘Je probeert van alles. Met films en muziek, het uitnodigen van gastsprekers en toneelbezoek. Ik blijf positief, maar het voelt soms als vechten tegen de bierkaai.’
Ja, docenten Frans en alle anderen die la plus belle langue een warm hart toedragen, er zit niets anders op dan te zeggen: ‘Moedig voorwaarts!’ Oftewel: Bon courage! En avant maintenant!
O ja, en om jullie te helpen: de titel boven dit stuk betekent: ‘Is de mooiste taal niet meer populair?!’
