In het niemandsland tussen
Guldenstraat en Vismarkt
stond een echtpaar uit de provincie
twee puppies in de armen.
De vrouw verklaarde ongevraagd:
‘Wij komen elke dag naar de stad
om onze hondjes te laten aaien
door kindjes.
Wij kunnen namelijk zelf
geen kinderen krijgen.
Zo hebben we toch nog
jeugd om ons heen.’
En de kinderen
kwamen tot hen
aaiden de puppies.
De man en vrouw
namen die aalmoezen
dankbaar aan.
’s Avonds borstelden zij zorgvuldig
al die strelingen
van hun hondjes af.
Net genoeg
om hun hoofdkussen
voor die nacht
mee op te vullen.
© André Degen
