Een dichter is nooit jong geweest.Getijdelijk stromen hemeeuwige waarheden in en uit.In zijn oog is allesal verkeken tot herinnering.Zijn gezicht is eindpuntvan het licht van dode sterren.Een dichter is nooit jong geweest. © André Degen
Afgelopen maandag (24 november 2025) mocht ik weer poëzieworkshops verzorgen voor Stap op de Rode Loper! De locatie was dit keer Leeuwarden. Ik was eerder in Frieslands hoofdstad geweest, om er poëzieworkshops te verzorgen: vorig jaar stond ik in Theater Meeuws aan de Oostersingel. Nu was de plaats van poëtische…
Aan mijn bedbungelt slap bulletin infuusmoet opnieuwleren lopen voedseldringt mijn lichaam binnen elke behoefteschreeuwbrengt kamerschermen een zeiltjevangt water volgezakt metverloren mineralen tussen bedrand en toiletpotgaapt een ravijn mijn spierenleggen zich neer de uitgangeen carrousel © André Degen
Gisteren (21 november 2025) kwam ik dit bericht tegen: de behandeling met behulp van de zogenaamde protonentherapie die in het UMCG in Groningen wordt ingezet voor de behandeling van bepaalde soorten kanker en die veiliger zou zijn (lees: minder collateral damage zou opleveren) zou juist het tegenovergestelde effect hebben: uit…
De moederleest weet nog:Tegen mij klopte het,het kreeg vorm. Toen, na het dichtnaaienging hetvan mij uitde wereld inmaar wie mijn kinddragen zou? Ik wisthet wordt straksuitgeschoptafgetraptdoorsoptverzooldmijn lieveling,na een leven volop stapen weer stilstaan. Een schoenis een woningen een reis. © André Degen
Vandaag (16 november 2025) besloot ik te profiteren van het zonnige weer. Daarvoor moest je wel vertrouwen hebben in het weerbericht, want de ochtend was nog grauw; maar goed, niemand minder dan Willemijn Hoebert had gisteravond gezegd dat de zondag zijn naam eer aan zou doen en als zij het…
Gisteren (10 november 2025) stuitte ik op dit schokkende bericht: zeker acht mensen omgekomen en twintig gewonden bij een aanslag bij het Rode Fort in Delhi. En, helaas, still counting waarschijnlijk, want drie van de – niet twintig, maar vierentwintig, aldus The Times of India – gewonden zijn er slecht…
Ik mis haar nu al,de schuchtere groenesteeds wijkende.´Kom terug!´ had ik daarom willen roepenmaar de kraanvogelsmet de dalende zon als tikakeken omhoog naar hun bestemminggingen opin de luchtspiegeling van Atlantis. © André Degen
Gisteren (8 november 2025) kwam ik dit bericht tegen: ‘Het Japanse spoor is een symbool van nationale trots, geprivatiseerd, winstgevend én met goedkope tickets. Hoe kan dat?’ En natuurlijk moest ik bij dat artikel onmiddellijk denken aan mijn eigen ervaringen met JR, Japanese Railways in de zomer van 2003. De…
Mam, nu wij niet langerop de zonneweide liggende badlakens verschoten zijnjouw jurk uitgelopenzie ik dat ook jouw jeugdblootstond aande camera Verkleedkleuren in optochtde projector schroeithet stof wegniet te lang stilstaanbij een diaanders brandt hij door Als het donker maareen lichtraam heeften mijn moedergeen leeftijd aanneemtben ik niet bang Mam, zie…
