Vanuit onze leunstoellosten wij moorden opbord op schootnadenkend snijdendin een mals stukje vlees. Door een confrontatiespiegelkeken wij bij mensen naar binnenmet levens overhoopgeschoten.Zelf bleven wijbuiten schot. Om het plaats delicttrokken wijhet vertrouwde schermtegen inkijkersliftten mee met rechercheurshielden onze eigen debriefing. Omdat het altijd laat werdging moeder rond met toastjes,vader schonk…
We delen ons bloedmet de muggenherstellen de balansmet rode wijn.Ons lichaam merkt het verschiltoch niet meer op. In een kuip badend van lichthouden we onszelf veiligterwijl we worden omgevendoor donkere stammen. Een auto rijdt dwarsdoor het stuk heenmaar blijft in zijn eigen tijden wij in de onze. De sterren die…
Voor hem zet ik blokjestaal in elkaaren zo loopteen roerloos paard zomaareen prentenboek uit. Ik breng plintenop ooghoogteboarding waartegenzijn schaterplezierterug de kamer in kaatst. Ik zie graagdat hij mijboven het hoofd groeit. Er mag geen sport zijnwaarin hij mij niet verslaat. Hij mag mijn popheldenachteloos hatenals hij weg kanteltmet zijn…
Om ons heenspanden wij opnieuwhet membraan tussenbuiten en binnen. Maar voorlopig zijn we weeruitgezomerd.De campingbeheerderheeft de slagboom neergelatentussen ons speelterreinen de buitenwereld. De rupsenpoppenliggen op zolderte wachten ophet lichte seizoenwanneer ze zich wederomuitvouwen mogennaar het open licht. Als het ruisen weer begintin naar nul gedraaide gasstelletjesin de bomenin ons bloed.…
Op weg naar Zuid-Frankrijk,de caravan lag stabiel,de auto liepals een zonnetjeen ons humeurbewoog zichin dezelfde sfeer stak mijn vader somsin zijn enthousiasmeeen duim omhoog naareen boer in het veld. Die vent dacht ongetwijfeld:Weer zo’n maffe toeristmaar mijn vader zette hemin de hoekvan de achteruitkijkspiegel. ‘Zo, even zes weken weguit de…
Op weg naar Zuid-Frankrijk,de caravan lag stabiel,de auto liepals een zonnetjeen ons humeurbewoog zichin dezelfde sfeer stak mijn vader somsin zijn enthousiasmeeen duim omhoog naareen boer in het veld. Die vent dacht ongetwijfeld:Weer zo’n maffe toeristmaar mijn vader zette hemin de hoekvan de achteruitkijkspiegel. ‘Zo, even zes weken weguit de…
Stond God achterdeze defenestratie?Stuurde Hij de duifdie mijn vriend voerdedie mijn vriendde dood in voerde?Zijn sterke armdie heel Praag omhelsdedeed een greepnaar de dronkenschapdiepedonkere oneindigheid.Zijn schrijvershandtopzwaartrok hem het venster uitde weggeschreven leegte in.De duif trok een fraaie ophaaldie mijn vriend zekergewaardeerd zou hebbenachter diens laatstegebroken articulatie. Tussen die vleugelssoepele omslagbladenlag…
Op de dagdat het 168 jaar geleden isdat Arthur Rimbaud geboren werddichter-zienerwonderkindhemelbestormerdie ons het heilig vuur voorhieldzou ik graag willen zeggendat hij voor generaties dichtersde Poolster is geweestdie hen leiddedoor menige donkere, woelige nachtmaar helaas: niet één dichterberoept zich op hemgeen enkele literaire sitebesteedt aandacht aan hem,geen eerbetoon,geen massapelgrimstochtnaar zijn…
Mam, langs deze mij onsympathieke weg wil ik je laten weten dat we eindelijk een vervanger hebben gevonden voor jouw Flappie. Toen je hoorde van het verlies nam je het jezelf nog wel kwalijk dat je niet meteen twee had gekocht ‘voor het geval dat er een weg zou raken’.…
Aan mijn bed bungelt slap bulletin infuus moet opnieuw leren lopen voedsel dringt mijn lichaam binnen elke behoefteschreeuw brengt kamerschermen een zeiltje vangt water volgezakt met verloren mineralen tussen bedrand en toiletpot gaapt een ravijn mijn spieren leggen zich neer de uitgang een carrousel © André Degen
