Op dit ogenblikvoel ik mijn oudersnaar mij kijkenvanaf het bankjevoor ons zomerhuisjewaar de aanwijsstokvan de zonnewijzerons speelveld afgrenst. Mijn vadermet een gul glaswaar de zonin rond walstmijn moedermet haar ogen dichtdie ze elk moment weeropen kan doen. © André Degen
Stap op de rode loperook als je niet bekend bent,stap op de rode loperwant als mensen je daarzien paraderendenken ze:Die zou ik toch moeten kennen?Het ligt aan mijdat dat gezicht mij niets zegt.Wees vrij.Wees brutaal.Wees onbeschaamd.Wees jong.Stap op de rode loperen je bent een beroemdheid! © André Degen
Vanuit onze leunstoellosten wij moorden opbord op schootnadenkend snijdendin een mals stukje vlees. Door een confrontatiespiegelkeken wij bij mensen naar binnenmet levens overhoopgeschoten.Zelf bleven wijbuiten schot. Om het plaats delicttrokken wijhet vertrouwde schermtegen inkijkersliftten mee met rechercheurshielden onze eigen debriefing. Omdat het altijd laat werdging moeder rond met toastjes,vader schonk…
Stap op de rode loperook als je niet bekend bent,stap op de rode loperwant als mensen je daarzien paraderendenken ze:Die zou ik toch moeten kennen?Het ligt aan mijdat dat gezicht mij niets zegt.Wees vrij.Wees brutaal.Wees onbeschaamd.Wees jong.Stap op de rode loperen je bent een beroemdheid! © André Degen
Elke keer als ikeen gedicht ga schrijvenspringt mijn kat op tafelen gaat dwars liggenover mijn schrift. Ieder ander zou hemweggeduwd hebbenom verder te kunnen gaan;ik schrijf maarom hem heen. Wie weet bereik ikvia die omwegenplekken waaranderen niet komen. © André Degen
Er zijn dichtersdie teveel dramatiseren.Neem noumijn zeer gewaardeerde collegaSergej Jesenin.Hij maakte het wel erg bont:Veel drinken, oké, dat is standaard.Je vrouw slaan helaas ook,net als jong sterven(hoewel dat nogal passé is). Maar je armen opensnijdenen met het vrijgekomen bloedje afscheidsgedicht schrijvenen je vervolgens ophangenaan de verwarmingsbuizenaan het plafond in je…
Meeuwen scherp zeilend aan de windschreeuwen hun zeewijde vrijheid uitover het plein. Wij leggen aan bij terraseilandjesen nemen alvastvoldoende honinggeel licht integen de winterdie de ogen dichtdrukt. Vanonder de dikke donkerkorstkomt het plezier tot uitbarsting. In fonteinstralensproeit de middernachtzonde glazen binnen. © André Degen
Ik geef hierbij de randvoorwaarden aanvoor mijn toekomstige poëzie: Ik moet al dichtendniemand uitsluitenniemand voor het hoofd stoten. Negatieve kwalificaties alsdik, dom, lelijk, oud, enz.komen in mijn nog te schrijven gedichtenniet meer voor. Zwart, wit…, nee, kleurenkan ik beter ook niet noemen,en het verdient de voorkeurpersonen buiten beschouwing te laten.…
‘Hé, zwaai es voor de foto!’En hij wuifde braaf vanaf het bovendeknaar zijn vrouw die hem met een klikweer uit zijn kader bevrijdde. Wie deze vakantiefoto zag kon wetendat zijn vrouw en kinderen meteen daarnaeen einde maakten aan zijn kort alleen zijn. Nu we dit kiekje terugzienin de diavoorstelling die…
Schreeuwde hijop dat ultieme ogenblik integen alle filosofie?Non. Non! NON! Niet langer was de dood‘het uiterste nog nietvan het mens-zijnals kunnen zijn’ maar een Facel Vegadie de tijd uitreed. Het manuscript vande Eerste Mensals codicil. In zijn jaszakongebruikt treinkaartjevoor dezelfde reismet een alternatieveaankomsttijd. © André Degen
