Bruidsjurk met nasleep

Bruid Zij is klaar voor de mooiste dag van haar leven.

Vandaag (22 juli 2016) stuit ik ’toevallig’ (ik zat bij de kapper:-) op dit flutbericht uit Glamourland: de Duitse stervoetballer Mario Gomez beleeft een droomhuwelijk.

Het deed me denken aan het artikel ‘Nasleep van de mooiste dag‘ in De Volkskrant een paar dagen geleden over het aanbieden van tweedehands trouwjurken.

‘Beeldjager’ (wat dat ook precies moge zijn) Petra van der Put heeft foto’s met bijbehorende verkoopteksten van onder andere tweedehands bruidsjurken verzameld.

Bij het aanbieden van niet meer nieuwe trouwjurken worden korte teksten gebruikt als: ‘Wegens annulatie’ of ‘Niet gedragen door omstandigheden’.

Achter die bondigheid gaat een hele wereld schuil en je gaat er dingen bij verzinnen: waarom was er een ‘annulatie’? Wanneer kwam die? Is de bruid er inmiddels overheen? Achter een paar woorden vermoed je een hoop heisa en verdriet.

Nog zo’n bondige verkooptekst: ‘Ongedragen, kaartje zit er nog aan, in originele doos’.

Zoals artikelschrijver Rob Gollin terecht zegt: ‘Zo klinisch is een huwelijksdrama zelden verwoord’. Het deed me denken aan de beroemdste six word story van Ernest Hemingway, waar in zes woorden een compleet, schrijnend drama zit: For sale, baby shoes, never worn.

Hieronder het gedicht Feestvarkens van mijn hand. De bruid in dit gedicht zal haar jurk hoogstwaarschijnlijk niet te koop aanbieden, aangezien die onverkoopbaar is geworden:

Feestvarkens

Het decolleté
van de bruid
drijft een zachte wig
in suikerzoet kant.

Op het vrijgemaakte vlees
krioelt het van
ogen met kleefpootjes.

Rokkostuums
staan strak
op gespannen drumvellen.

De bruidstaart wordt gekneed.
Klodders room
vliegen door de lucht
landen op donkere jacquets.

De dragers lachen erom
smeren de uitworpen
vertederd tot vlekken.

De bruidsmuiltjes
overstromend van champagne
gaan van hand tot hand.

Het voetzweet
maakt ons slurpmannen
hondsdol.

De bruid lacht schel
werpt zich achterover
op de cadeautafel.

Haar slipje
steekt als pochet
uit het vestzakje
van de ceremoniemeester.

We schurken langs
het dampige lichaam
waar ego’s
kreunend sterven.

Deze hitte alleen
te blussen
door meer hitte.

Dan trekt de maan
in het complot
bleek weg.

Het bloed uitgeraasd
de rode waas
neergeslagen.

De geslachte etagetaart
kerkhof voor
kromgedrukte peuken.

© André Degen

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *