De man voor wie het geheugen een kwelling was herkent nu zijn bevrijder niet. Stukken hersenschors komen langsdrijven in zijn troebel oogwater. Op zijn verjaardag weet hij zich geen jaartje ouder en zo is hij opgenomen in tijdloosheid een andere dan hij zich geschreven had. Over zijn nieuwe boek dat…
Vierentachtig worden d’r niet veel.’ ‘We komen allemaal een keer aan de beurt, d’r wordt geen een overgeslagen’. ‘Hij ligt d’r netjes bij.’ ‘Zonde van zo’n mooi overhemd.’ ‘Hij heeft een prachtige dag uitgezocht, jammer dattie er zelf niks meer aan heeft.’ ‘Je vraagt je af: Wie is de volgende?’…
Jongens op de toppen van hun longen levend zetten we onze bravoure en daarmee een kadaverbak open hoezeer wilden wij weten dat er in de kelders van de zomer kalveren konden liggen uit het leven groen als gras gesmeten de zwaarzoete geur door ons ontgrendeld bleef ons niet bij verstoorde…
Ze zeggen wel eens: Ga nooit tegenover je ouders wonen. want daar komt mot van maar dat gaat niet op voor Adèle Lederer. Tussen vader, moeder en dochter heerst perfecte harmonie; geen luidkeelse ruzies nee, binnen het gezin serene rust. Wie hen hier op wil zoeken (alleen grindgeknerp maakt wat…
Praising what is lost Makes the remembrance dear. (Shakespeare, All’s well that ends well, 5, 3) Zijn dashboardklokje bleef stilstaan op twee maanden voor achtentwintig. Kan zoveel jong leven toegestroomd voor hem de hondsdolle dood dan niet terug zijn burcht injagen? Maar nee, dit is een machteloze…
Filmmakers hebben het eind verleugend: sterven is niet in een bed van violen, je zacht begraven in geliefde armen, en na ‘t afscheidswoord je ogen dichtdoen in close-up vereeuwigd; doodgaan is mijn oma die alles laat lopen op het laatst een verpleger aanziet voor haar lievelingszoon.
Toen de grenzen waren uitgegumd zat er geen lijn meer in zijn leven. Zijn douaniersuniform moest hij afleggen, hij voelde epauletten afgerukt. Hij greep zich vast aan een jachtgeweer en schoot eerst zijn vrouw en toen zichzelf neer op de vlucht. Het was rechtvaardigheid geweest als hij…
Ik heb besloten een deel van mijn lachen af te staan; contributie voor mijn schaamteloze verder leven. De lucht die ik bij het proeven van rode wijn naar binnen zuig zou eigenlijk in jou moeten vloeien, zou net als wijn hartversterking moeten zijn. © André Degen
Op deze dag stellen wij een bibberig lichtje tegenover de massieve duisternis. Wankel waakvlammetje waar de onvermoeibare ademtocht rakelings overheen scheert. Elk jaar moeten de verstomden weer komen met hun verhaal om bij ons in het gevlij te blijven. Maar het rumoer om ons zwelt aan, terwijl…
Terwijl al mijn pori�n geluidloos schreeuwende muilen worden, en ik de jouwe wil dempen, stuk voor stuk, terwijl ik mijn hitte met de jouwe wil smoren, voeren woorden tussen ons libelles' schijngevechten uit. -Een mier die meer durft dan ik sla je ge�rgerd van je kuit. Jij laat mijn woorden…
